Post Description

Born Again (2010) - na jaren nu eindelijk weer eens een nieuwe plaat.

Blood Axis is een Amerikaanse band van de auteurs/journalisten Michael Moynihan & Annabel Lee, opgericht in 1989. Blood Axis is wat mij betreft de perfecte kruizing tussen neofolk & martial (industrial) met hier en daar een injectie neoclassical en andere experimentele invloeden.

De muziek van Blood Axis is bijzonder donker, met voornamelijk gesproken ipv gezongen vocalen, marsritmes, herbewerkingen van klassieke melodieën (Prokofiev, Bach, e.a.), filosofische en radicaal traditionele teksten en gedichten gegoten in een jasje van typisch obscure neofolk (vooral qua sfeer) en bombastische martial (qua stijl).

Liefhebbers van Der Blutharsch, Ordo (Rosarius) Equilibrio, Von Thronstahl, In Gowan Ring, Allerseelen, Dernière Volonté, Death In June, Puissance, Rome, A Challenge Of Honour, Leger 
Des Heils, H.E.R.R., Weihan, Les Joyaux De La Princesse, Karjalan Sissit en vergelijkbare orkesten zullen Blood Axis zeker op waarde weten te schatten (en waarschijnlijk al wel kennen).

Blood Axis is typische "aesthetic music" waarbij aan alle onderdelen (sound, lyrics, artwork, presentatie, achtergrond) veel aandacht wordt besteed om het totaalplaatje zo intrigerend mogelijk te maken met het doel om de luisteraar zowel emotioneel, als intellectueel en ook psychologisch te prikkelen. Iets wat je heel veel ziet in dit genre en wat ik persoonlijk erg interessant vind. Blood Axis vervult een pioniersrol op dit gebied.

Wat Blood Axis zo gaaf maakt en vaak net wat beter dan genregenoten is de geweldige combinatie van ontoegankelijkheid en catchiness. Een tegenstelling die ik heerlijk vind. Prachtig mooie muziek met een bittere nasmaak. Verveeld klinkende, dwingende, soms nasale vocalen, ongemakkelijke marsritmes, duistere light-industrial arrangementen, vage vervormde samples, historische speeches gecombineerd met werkelijk wonderschone melodieën (soms gejat, soms origineel), koortjes en toch ook af en toe typische rock/pop karakteristiek (gitaar, refrein/couplet opbouw). Het is in ieder geval muziek die uitnodigt tot veelvuldige beluistering omdat er zeer veel in zit en je het niet allemaal in 1 luistersessie ontdekt. Mijns inziens is Michael Moynihan dan ook een bijzonder getalenteerde en onderschatte songwriter.

Bron: forum.zwaremetalen
Ik was het er gewoon helemaal mee eens...